Nowelizacja Ordynacji podatkowej wprowadziła od 1 stycznia 2019 r. nowy rozdział (11A), zatytułowany „Informacje o schematach podatkowych”. Przepisy tego rozdziału mają stanowić implementację do prawa krajowego dyrektywy Rady (UE) 2018/822. Nakładają one na wiele podmiotów dodatkowe obowiązki dotyczące informowania Szefa Krajowej Administracji Skarbowej o schematach podatkowych.

Rozwiązania przyjęte przez ustawodawcę w Polsce poszły dalej, niż wymagała tego potrzeba implementacji wspomnianej dyrektywy. Poza tym, kluczowy problem pojawia się w momencie próby interpretacji wdrożonych przepisów. Ich szybka implementacja spowodowała, że przepisy te zawierają wiele pojęć dających dowolność ich interpretacji.

Schemat podatkowy jest uzgodnieniem, które:

• spełnia kryterium głównej korzyści oraz posiada ogólną cechę rozpoznawczą,
• posiada szczególną cechę rozpoznawczą, lub
• posiada inną szczególną cechę rozpoznawczą.

Szczegółowe definicje określające poszczególne elementy schematu podatkowego  zostały przedstawione w art. 86a Ordynacji podatkowej.

Schemat raportowany jest przez promotora (podmiot, który doradza pewne rozwiązania – np. doradcę podatkowego), korzystającego (podmiot, który uzyskuje korzyść ze schematu podatkowego) oraz wspomagającego (podmiot mający wiedzę o uzgodnieniu ze względu na swoją pomocniczą rolę – np. notariusz lub księgowy). Ordynacja podatkowa przewiduje szereg zasad i zależności, które wskazują podmiot zobowiązany w danej sytuacji do zaraportowania schematu podatkowego.

Przepisy oprócz samego informowania o schematach podatkowych nakładają na korzystających dodatkowy obowiązek związany z koniecznością złożenia do Szefa KAS – w terminie złożenia deklaracji podatkowej dotyczącej danego okresu rozliczeniowego – formularza MDR-3.

Dodatkowo, zarówno promotorzy jak i korzystający zatrudniający promotorów lub faktycznie wypłacający im wynagrodzenie, których przychody lub koszty, przekroczyły w roku poprzedzającym rok obrotowy równowartość 8.000.000,00 PLN mają obowiązek opracowania i wdrożenia wewnętrznej procedury w zakresie MDR.

Przepisy przewidują wysokie kary za nieprzestrzeganie regulacji MDR w postaci sankcji określonych w Kodeksie Karnym Skarbowym. Zobowiązani do posiadania tzw. procedury wewnętrznej nie wypełniający obowiązku, mogą być ukarani karą pieniężną w wysokości do 2.000.000 zł (kara ta może ulec podwyższeniu w pewnych okolicznościach nawet do 10.000.000 zł).

Ministerstwo Finansów przedstawiło objaśnienia w zakresie schematów podatkowych, z którymi można zapoznać się tutaj.