Od 1 lipca 2019 r. największe przedsiębiorstwa, które zatrudniają ponad 250 pracowników wchodzą do systemu Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK). Do PPK automatycznie zostaną zapisani pracownicy tych firm w wieku 18-55 lat.

Zgodnie z ustawą o PPK, do programu może przystąpić każda osoba zatrudniona, która podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym. Obejmie ona pracowników w wieku 18-55 lat, natomiast osoby z większym stażem mogą przystąpić do PPK dobrowolnie. Wszyscy mają też prawo w dowolnym momencie zrezygnować z udziału w programie.

Po wejściu w życie systemu w największych firmach, co kolejne pół roku – aż do stycznia 2021 r. – system PPK będzie wprowadzany w coraz mniejszych przedsiębiorstwach.

Przypomnijmy sposób działania systemu – środki na konto pracownika będą wpływać z trzech źródeł. Jednym z nich będzie budżet państwa (jednorazowa wpłata na powitanie 250 zł, a potem raz w roku kwota w wysokości 240 zł), drugim źródłem będzie sam pracownik (może zdecydować, czy prócz minimalnej składki w wysokości 2 proc. swojego wynagrodzenia brutto, chce dodatkowo odprowadzić do 2 proc. swojego wynagrodzenia brutto). Trzecim źródłem wpłat będzie pracodawca, który obowiązkowo będzie wpłacać 1,5 proc. wynagrodzenia brutto pracownika. Może jednak zdecydować o zasilaniu konta wyższą składką. Wpłata dobrowolna może wynieść do 2,5 proc wynagrodzenia brutto (czyli w sumie przekazałby 4 proc.).

Zarządzaniem i inwestowaniem pieniędzy gromadzonych w ramach PPK zajmować się będą instytucje finansowe, które spełniają odpowiednie warunki i zostaną wpisane do ewidencji, prowadzonej przez Polski Fundusz Rozwoju.