Komitet Standardów Rachunkowości w dniu 19 marca 2019 r. podjął uchwałę w sprawie przyjęcia Krajowego Standardu Rachunkowości nr 13 „Koszt wytworzenia jako podstawa wyceny produktów” (KSR nr 13). Standard został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów z dnia 22 maja 2019 r., poz. 60.

KSR nr 13 dotyczy jednostek prowadzących działalność, w ramach której powstają zapasy produktów: wyrobów gotowych zdatnych do obrotu (sprzedaży), półproduktów lub będących w toku produkcji. Celem tego standardu jest określenie zasad ustalania kosztu wytworzenia, jako podstawy wyceny  produktów, stosownie do przepisów art. 28 ust. 3, 4, 4a, oraz art. 34 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o rachunkowości. Omawia on szczegółowo zastosowanie przepisów ustawy o rachunkowości w zakresie:

• ustalania kosztu wytworzenia produktów,
• ustalania kosztów niewykorzystanych zdolności produkcyjnych,
• wyceny produktów na dzień początkowego ujęcia i na dzień bilansowy,
• prezentacji i ujawniania informacji o produktach w sprawozdaniu finansowym.

W zakres KSR nr 13 nie wchodzą zagadnienia:

• wyceny produktów produkcji roślinnej i zwierzęcej, objętych KSR nr 12 „Działalność rolnicza”,
• wyceny usług długoterminowych, objętych KSR nr 3 „Niezakończone usługi budowlane”,
• stosowania przepisów podatkowych.

Wyjaśnienia zawarte w KSR nr 13 są zgodne z postanowieniami ustawy o rachunkowości oraz – w podstawowym zakresie – z odpowiednimi postanowieniami Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (MSR)/Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), w tym w szczególności z MSR 2 „Zapasy”.

Podkreślono jednak, że MSR 2 nie daje możliwości stosowania uproszczeń przy wycenie produktów, o których mowa w art. 28 ust. 3, art. 28 ust. 4a, art. 34 ust 1 pkt. 2, art. 34 ust. 2 ustawy o  rachunkowości.